Tekening zonder titel - 1923

"Bovenstaande tekening is er een die een bijzondere plaats inneemt in het vroege werk van Koning. Op klein formaat geeft de kunstenaar een gedetailleerde voorstelling van 2 figuren in een landschap. Een man met hoed draagt een plant in een bloempot, een kleiner en jonger iemand loopt met de man mee. Op de achtergrond zien we tussen hoge rechte bomen met grillige takken links en rechts figuren met koeien. De horizon wordt afgesloten door 2 boerderijen en een schuur. Van de bomen zien we wortels die zichtbaar zijn gemaakt en naar beneden doorgroeien. Op de voorgrond bedekken (kool)plantvormen de aarde.

Koning herdenkt in deze tekening zijn op 3 januari 1923 in het sanatorium in Zeist overleden moeder Wilhelmien Koning-de Jager met wie hij een heel sterke band had. Studievriend aan de Rijksacademie en Prix de Romewinnaar Charles Eyck (1897 - 1983) verblijft in Italië en ontvangt in Anticoli een brief van Koning waarin deze van het overlijden van zijn moeder bericht. Eyck probeert Koning een hart onder de riem te steken en antwoordt op 1 maart: "........  Je moedertje heb ik ook gekend al was het maar heel kort en heb er een mooie herinnering aan bewaard - En toch beste jongen is het een feit dat men moet aanvaarden en dat in onze mentaliteit de oorzaak kan zijn van een nog diepere en mooiere wending - maar ook van den anderen kant van grooten invloed kan zijn bij den opbouw eener levensschoonheid...."

Kenmerkend voor deze potloodtekening zijn de gesloten vormen. Koning gaat vooral uit van contourlijnen. We zien verschillende details maar toch is er al sprake van vereenvoudiging. Pas enige jaren na 1923, dus later in zijn ontwikkeling als tekenaar zal Koning de omtreksvormen doorbreken en zien we steeds meer speelse en losse potloodlijnen."