Schetsboek Cornelis Koning

Cornelis Koning heeft veel getekend met potlood of houtskool op losse vellen papier, vaak Van Gelder-papier. Hij tekende en 'krabbelde' ook veel in kleine schetsboeken. Het zijn er tientallen. Weinig schetsboeken kregen een datering maar er is er een gedateerd 1935, formaat 26,5 x 17,3 cm. We zien diverse portretten, enkele zelfportretten maar ook schetsen van tekenende en/of schilderende collega's uit de omgeving van Elst of Bennekom. Het is moeilijk te achterhalen wie ze zijn. Koning had in 1935 contact met de landelijk bekende schilder Dick Ket in Bennekom. Hij kende eveneens de meer lokaal bekende schilder van de Nederrijn Hein van Schuppen en mogelijk ook Ben van Londen. Zeer waarschijnlijk kende Koning ook de later omstreden schilder en NSB'er Jan van Anrooy.
Naast vele tekeningen bevat dit schetsboek nog andere informatie. Met potlood noteert hij o.a. naam en adres van K. Timmering, Gestelsestraat 122, Eindhoven (NB).
De kunstenaar Kees Timmering (Amsterdam 1897 - Eindhoven 1966) was na zijn opleiding aan de Rijksacademie naar Brabant verhuisd. Na een afsplitsing bij de Eindhovense schetsclub begon hij een schilderschool samen met Hub van Baar (Deurne 1894 - Eindhoven 1982), die tijdlang een paar deuren verder aan de Gestelsestraat 110 woonde en met  Adriaan Bakermans (Den Bosch 1901 - Bladel 1984). Beiden kregen ook hun opleiding in Amsterdam. De drie vrienden waren zwagers, getrouwd met drie zussen uit een en hetzelfde Amsterdamse gezin Jansen.
Koning was met ze bevriend en zocht ze op. Mogelijk gingen ze samen op stap naar Nuenen, dichtbij Eindhoven. In een van zijn schetsboeken vinden we een schets van de achterkant van de Nuenense pastorie, waarschijnlijk getekend vöör 1940.
In de oorlogsjaren ging Kees Timmering ook wel samen met zijn zoon Kees op bezoek bij Kees Koning in Amsterdam (die toen een kat in huis had met de naam Kees). In die jaren van schaarste bracht Timmering surrogaattabak mee voor pijproker Koning. Timmering, net als zijn vriend groot van postuur, leek uiterlijk wel een klein beetje op Koning. Zo kon het gebeuren dat een portret van Kees Timmering geschilderd door Koning, nu in de collectie van het Zaans Museum, lang werd aangezien voor een zelfportret van Cornelis Koning.   In het schetsboek uit 1935 zien we dat de tekenaar voortdurend experimenteert. Soms zijn de lijnen dun en dan weer breed door de zijkant van de punt van een zacht potlood op het papier te zetten. Hij zoekt naar een vorm door de ene keer een contour te volgen en een andere keer donker en lichtverschillen aan te geven. Soms zien we enkele lijnen als summiere aanduidingen of enkele snel neergezette arceringen. Op een ander blad gaat hij weer langer door. In een enkele schets zien we louter losse, speelse lijnen maar geen herkenbare vormen en moeten we gissen naar de betekenis.